Joseph Jongen
Belgijski klejnot odkryty
Joseph Jongen (1873-1953) – pianista, organista, dyrygent, nauczyciel, a przede wszystkim kompozytor, to jedna z najciekawszych i zagadkowych osobowości belgijskiego świata muzycznego przełomu XIX i XX wieku. Wszedł w ten okres dynamicznych zmian społeczno-historycznych jako dobrze zapowiadający się talent, jeśli nie geniusz muzyczny. Zakończył zaś swoją działalność jedynie jako istotna postać belgijskiej muzyki klasycznej, o której mało się mówi, a jeszcze mniej wie.
Why Jongen?
Joseph Jongen był kompozytorem działającym można powiedzieć na pograniczu kultur. Niemal całe życie spędził w Belgii, która choć usytuowana pomiędzy dwoma ważnymi europejskimi ośrodkami muzycznymi, pozostawała z dala od ówczesnych głównych prądów artystycznych. Kompilacyjna stylistyka jego twórczości nie była wynikiem epigonizmu, lecz nieustannego poszukiwania indywidualnego języka muzycznego i próby odnalezienia własnej drogi artystycznej. Trudno jednoznacznie sklasyfikować twórczość Jongena przyporządkowując ją do określonego nurtu jako neoromantyczną, neoklasyczną czy impresjonistyczną, jednak podobnie jak w przypadku Debussy’ego czy Ravela, przynależność do określonego kierunku nie wydaje się być tutaj kwestią najważniejszą. Wartość artystyczną twórczości Jongena definiuje nie tyle nowatorstwo jego muzyki, co oryginalność języka muzycznego, znakomity warsztat kompozytorski i niewyczerpana inwencja twórcza. Drogę kompozytorską Jongena można umownie podzielić na trzy etapy, a ich cechy charakterystyczne znajdują odzwierciedlenie w utworach prezentowanych w ramach części artystycznej dzieła.
Struktura projektu
Projekt zrealizowany został w 3 stadiach: poprzez wydanie płyty CD, monografii naukowej oraz serii koncertów prezentujących muzykę Jongena. Projekt ma na celu przybliżenie twórczości Josepha Jongena, głównie przez przedstawienie jego trzech reprezentatywnych utworów: Tria h-moll na skrzypce, wiolonczelę i fortepian op. 10 z 1897 r., Sonaty na skrzypce i fortepian op. 34 z 1909 r. oraz dyptyku Deux pièces en trio na fortepian, skrzypce i wiolonczelę op. 95 z roku 1931, jak również znalezienie odpowiedzi na pytanie, dlaczego Joseph Jongen należy do grupy tzw. kompozytorów zapomnianych. Czy jego osobowość artystyczna i potencjał twórczy pozwala uznać go za wybitnego twórcę czy tylko znakomitego rzemieślnika? Jakie wpływy przejawia jego muzyka i jaka była jego droga artystyczna? Czy był kompozytorem impresjonistycznym, czy, jak niektórzy go określają, jeszcze romantycznym?
